De Aart Koopmans Memorial, vernoemd naar de grondlegger van de wedstrijden op de Weissensee, stond voor het eerst sinds twee jaar weer op het programma. De wedstrijd over 80 kilometer (negen rondjes van 8,7 kilometer) leek op voorhand een kolfje naar de hand van de sprinters, maar daar dacht Van der Tuin anders over. De rijder van Team Okay/KPMS koos met nog zo’n 25 kilometer te gaan het hazenpad en zag het peloton nooit meer terug.

In de strijd om het zilver trok Visser, die in de finale goed werd afgezet door zijn teamgenoten, aan het langste eind. Hij hield Jordy Harink en Luc ter Haar van zich af en veroverde zodoende zijn eerste podiumplaats op buitenlands natuurijs. "Ik ben blij dat ik de sprint om de tweede plek heb gewonnen. Zilver was voor vandaag het maximaal haalbare", aldus Visser, die Van der Tuin de terechte winnaar vond. "De credits mogen naar Marco. Hij heeft ontzettend hard gereden."

Visser bedankte zijn ploeggenoten voor het geleverde werk in de finale. "De jongens hebben mij goed in bescherming genomen en ervoor gezorgd dat ik op de juiste plek zat toen het moest. Als team hebben we eigenlijk alles goed gedaan." Volgens Visser, die vorige week zondag in Alkmaar zijn eerste overwinning van het seizoen boekte, gaf deze tweede plek veel voldoening. "Ik word liever op zo'n manier tweede dan dat ik erop word gelegd in de sprint. Hier leg ik me sneller bij neer."

Ook Peter de Vries kon leven met de tweede plaats van Visser. "Als je als onervaren natuurijsrijder de sprint van het peloton wint, mag je daar heel tevreden mee zijn", aldus de ploegleider van Team Jumbo-Visma. "Dat neemt niet weg dat we liever voor de overwinning hadden gestreden. We gokten erop - en daar sta ik nog steeds achter - dat Team Reggeborgh het gat met de koploper zou dichten, maar dat gebeurde niet. Dan is Marco de terechte winnaar."

Een dag na het onfortuinlijk verlopen ONK bezorgde Visser zijn team de eerste podiumplaats op de Weissensee. Een welkome opsteker, vond de 22-jarige Fries. "Gister was ik heel gefrustreerd omdat ik in een kansrijke positie ten val kwam, nota bene door mijn eigen domme fout. Ik ontnam mezelf de kans om mee te doen om de overwinning en dat vond ik erg jammer; des te blijer ben ik dat ik me vandaag zo heb kunnen herpakken."