De lach regeerde bij de mannen van Team Jumbo-Visma, die in opperbeste stemming de lange reis huiswaarts aanvaardden. Het seizoen mag dan al gevorderd zijn, maar nu eindelijk de resultaten worden geboekt waar het team al zo lang naar op zoek was, ziet de wereld er ineens een stuk zonniger uit. Waar het zo vaak ’net niet’ was, is dat nu precies andersom.

"Het rolt nu een paar keer onze kant op", concludeerde Mats Stoltenborg, die zag hoe een collectieve prestatie uiteindelijk werd beloond. “Als team forceren we de beslissende kopgroep met superwerk van Casper de Gier. Dat was echt cruciaal.” Stoltenborg haalde zelf ook nog een groepje van drie vluchters terug, waarna in de finale de zaak prima werd uitgespeeld. "Als ploeg doen we het goed en Harm maakt het nu prima af. Heel mooi."

En dus stond Harm Visser glunderend op het podium. De rappe Fries was blij dat hij het werk van zijn ploeggenoten opnieuw kon afmaken. "Echt heel fijn. Als er eentje valt, vallen er meer zeggen ze vaak, maar dat klopt nu dus wel. En weer dankzij het team. We hebben naar mijn smaak de hele wedstrijd gemaakt met onze aanvallen in koppeltjes. Robert Post had nog een superactie in huis in de finale en Mats hield me daarna goed in positie. Dan is het een mooie beloning dat ik het gelukkig kon afmaken. Dit was een echte teamoverwinning."

Of dan in Alkmaar, bij de laatste kunstijswedstrijd voor de Weissensee, de ban werd gebroken, dat wilde Visser niet zo stellen. "Nee, dat weet ik niet. Elke wedstrijd is er gewoon eentje, een wedstrijd op zich. Ik denk niet dat ik moest leren winnen, dat heb ik wel in me. Maar het is inderdaad wel zo dat er veel van je afvalt als je er eenmaal eentje te pakken hebt. Er groeide zo langzamerhand ook wel wat frustratie in het team omdat je zó vaak met de tweede plek achterblijft. Nu gingen we met iets meer ontspanning naar deze wedstrijd en dan is het heel mooi als het vanuit die ontspanning weer lukt."

De Gier vervulde daarbij dus een belangrijke rol, maar ook hij genoot er uiteindelijk vooral van dat het team werd beloond. "Daar kan ik echt van genieten. We hebben vaak genoeg gezegd tegen Harm dat hij dit of dat moet doen en nu rijdt hij die sprint alsof hij dat al tien keer eerder zo heeft gedaan." Daarmee lijkt het erop dat de puzzelstukjes op z’n plek beginnen te vallen. De Gier, met een lach: "Dat mocht zo langzamerhand ook wel. We hebben er lang genoeg aan moeten werken."

Ook Post genoot met volle teugen van het succes, waaraan hij in de finale nog een belangrijke bijdrage leverde. Dat had, verzuchtte Post, zelf nog beter gekund. "Want ik had echt een topdag, maar vlak voor de finale knapte er een veer bij me. Daardoor had ik op links niet meer de druk die ik daarvoor had. Daar baalde ik flink van, anders had ik nog wel wat harder kunnen schaatsen."

Maar Harm Visser was al blij genoeg met het werk dat Post nu voor hem kon doen. "Daarna bleef voor mij de sprint over met vooral Evert Hoolwerf en Sjoerd den Hertog. Zelf zat ik achter Gary Hekman en Chris Huizinga. Chris ging de sprint al vroeg aan, op vijfhonderd meter en dat speelde mij perfect in de kaart. Op driehonderd meter kon ik binnendoor komen en vervolgens was het één volle sprint naar de finish."

"Een prachtige overwinning nadat we met z'n allen een fantastische koers hebben gereden. Hier doe je het echt voor", stelde Post. En De Gier toonde zich gemotiveerd naar de resterende koersen van het seizoen. "De kansen die nu nog komen, gaan we vol gas aanpakken. Elke wedstrijd voor de winst koersen. Dat kunnen we, dat hebben we wel laten zien."