De eerste wedstrijd op de Weissensee (121 kilometer) leverde direct een slopende koers op. Na elf van de veertien rondes ontstond er een kopgroep van veertien man, waartoe onder meer Visser en Casper de Gier van Team Jumbo-Visma behoorden. De groep werkte goed samen en zag het gat met het peloton steeds groter worden.

Terwijl De Gier de voorsten in de absolute finale moest laten gaan, probeerde Sjoerd den Hertog zijn medevluchters te verrassen. De rijder van Team Royal A-ware bleef lang in zijn eentje aan de leiding, maar werd met nog anderhalve kilometer te gaan ingerekend. Visser hield zich op de vierde positie koest en maakte zich op voor de eindsprint.

Die sprint moest hij echter aan zijn neus voorbij laten gaan, aangezien hij op het laatste rechte stuk ten val kwam. Een vermoeidheidsfoutje, dacht hij. "Ik stapte met rechts in een scheur. Die probeerde ik met links nog te corrigeren, maar m’n been kwam net te laat. Dan val je voorover en is het klaar", aldus een teleurgestelde Visser. "Ik deed 120 kilometer alles goed en zat overal bij. Dan is het zuur als je het in de laatste kilometer verpest."

Volgens de schaatser uit De Westereen verliep de koers tot die val geheel volgens plan. "Ik had op het eind verschillende scenario’s in gedachten een één daarvan was om alles of niets te spelen. Omdat Sjoerd dat namens A-ware al deed, hoefde ik dat niet te doen. Dat was fijn en daar had ik van kunnen profiteren, al kwam het helaas niet tot een sprint. Daar baal ik ontzettend van."

Maandag krijgen Visser en zijn teamgenoten alweer een nieuwe kans als de Aart Koopmans Memorial op het programma staat. Visser is blij dat deze wedstrijd, die 40 kilometer korter is dan het ONK, zo snel volgt. "Dan blijf je er niet te lang in hangen. Ik weet dat het met de snelheid wel goed zit, dus dat geeft mij veel vertrouwen voor morgen. Ik kijk er enorm naar uit."