Het duurde een tijdje voor De Gier weer aanspreekbaar was. Zó diep zat de teleurstelling bij de man van Team Jumbo-Visma, die op de laatste dag van de wedstrijden in Luleå zo’n uitstekende koers op het ijs had getoverd, maar daarvoor uiteindelijk niet de beloning kreeg die hij voor zichzelf en voor het team in gedachten had. De Gier baalde daar hartgrondig van en deed ook geen pogingen dat te verbloemen.

"De bijsmaak overheerst nu nog wel en dat heeft even tijd nodig voor die verdwijnt", verzuchtte De Gier. "De hele koers gaat alles supergoed. Ik voelde me in vergelijking met de twee voorgaande koersen zóveel beter en sterker, want ik was steeds aan het knoeien met mijn enkels en mijn rug. Vandaag was het misschien ook niet ideaal, maar ik kon blijven gaan."

Hij deed ook alles goed en dan was het sluitstuk in zijn ogen eigenlijk simpel. "Degene die als eerste de sprint aangaat, komt als eerste over de streep." In tegenstelling tot veel andere rijders in het peloton kent De Gier zijn rivaal Smit goed. "Hij is mijn ploeggenoot geweest bij de Beloften. Hij is een wielrenner, kan lang hard rijden. Daarom dacht ik ook laat aan te gaan en er een korte sprint van te maken, ook omdat mijn aanzet wel goed is. Maar hij ging als eerste aan en zijn aanzet bleek ook ontzettend goed. Dan is het zuur maar waar dat je na zo'n beresterke koers op de tweede plek eindigt. Maar eerlijk is eerlijk, Chiel was ook enorm sterk. Ik denk dat we de twee beste mannen in koers waren."

Een eerste eenzame vluchter werd door De Gier en Smit ingerekend, waarna de twee in gezelschap van Niels Immerzeel als drietal ronde na ronde de koers aanvoerden. Immerzeel moest uiteindelijk lossen. Achter de twee koplopers ontstond een waar slagveld. Het peloton werd volledig uit elkaar getrokken. Over het hele parkoers van bijna zeven kilometer zwierven rijders. Van het hele peloton waren er slechts 24 mannen die de 150 kilometer volbrachten.

Daar zaten namens Team Jumbo-Visma ook Robert Post en Visser nog bij. Post zat in een groepje direct achter De Gier en ook hij had een goede dag, waarbij hij reed om de vlucht van De Gier te beschermen. "De situatie was voor ons hartstikke goed. Het was aan mij om de favorieten een beetje in de tang te houden en dat ging goed", vond Post. "Jammer dat we het niet konden afmaken, we hadden natuurlijk graag gezien dat we de dag met winst konden bekronen. Maar ik neem Casper niets kwalijk. Hij heeft fantastisch gereden vandaag. En dan is het gewoon topsport. Het gaat om details en dan ligt winnen en verliezen dicht bij elkaar."

Precies dat gevoel had De Gier ook: balen van de sprint en balen dat een heel goede dag niet wordt bekroond. "Het is inderdaad een beetje van beide. Als je een heel slechte dag hebt en met hangen en wurgen in het wiel kunt blijven bij Chiel, dan is tweede misschien het hoogst haalbare. Maar nu zat er echt meer in." Maar De Gier besefte ook dat hij zichzelf weinig kon verwijten. "Hooguit dat ik de sprint niet als eerste ben aangegaan. Maar ja, dat is ook het spel. Achteraf realiseer je ook dat je een unieke kans hebt afgedwongen, een kans die je niet zo vaak krijgt en die je niet benut. Daar zal er nog weleens eentje van komen, maar dat verzacht niet de pijn van het missen van de overwinning vandaag."

Zo zat ploegleider Peter de Vries er ook ongeveer in. Hij zag een wedstrijd die geweldig verliep voor zijn ploeg en waarin alles werd gedaan wat was afgesproken. "En dat lukt echt niet altijd. Ik had er ook vertrouwen in op het moment dat die twee overbleven. Casper en Chiel waren allebei heel sterk, anders blijf je niet uit de greep van de rijders daarachter. Ze moesten het maar op de streep uitvechten en dat hebben ze gedaan. Ook daar denk ik dat Casper de goede dingen deed. Maar hij wordt uiteindelijk in een faire sprint op waarde geklopt."

Voor De Gier resteert behalve het zilver ook het gevoel dat hij heeft laten zien wat hij in zijn mars heeft. "Want het was een kwakkelseizoen. Een val, hersenschudding, lang langs de kant en weer teruggevochten. Pas de laatste week heb ik het weer een beetje te pakken, maar ook de eerste twee wedstrijden hier schaatste ik niet lekker. Vandaag kwam ik er doorheen, voelde ik me sterk en kon ik blijven gaan. Dan komt inderdaad de ware Casper naar boven. Een overwinning op mezelf, maar ik had ook graag die overwinning in de koers behaald." Dat was ook meteen een mooi afscheidscadeau geweest voor Team Jumbo-Visma, waar hij na dit seizoen vertrekt. "Op die manier had ik de cirkel dan wel rondgemaakt."