Rijpma-de Jong was in wereldbekerverband al drie keer de beste op de 3 kilometer, maar een overwinning op de 1500 meter was haar nog niet gegeven. Na één keer zilver en twee keer brons was het zaterdag dan ‘eindelijk’ raak voor de Friezin, die voor het eerst sinds december 2018 weer eens bovenaan het World Cup-podium stond. "Dit voelt toch wel als een bevrijding", jubelt Rijpma-de Jong.

"Je weet dat het erin zit, maar als het er steeds niet uitkomt, is dat gewoon jammer. Vandaag heb ik eindelijk laten zien wat ik in huis heb en dat voelt heel goed." Vorige week kwam Rijpma-de Jong in Stavanger niet verder dan twee vijfde plekken (1000 en 1500 meter) en een zesde plek (3000 meter). Op het Noorse ijs kwam de regerend Europees allroundkampioene naar eigen zeggen niet lekker in haar ritme.

"Thialf ligt mij gewoon beter", aldus Rijpma-de Jong. "De races in Stavanger verliepen moeizaam en m’n timing was daar gewoon niet goed. Mensen kunnen wel zeggen: 'Het is een World Cup, doe maar rustig aan', maar als je aan de start staat, wil je hard rijden en het beste uit jezelf halen. Dat is vandaag goed gelukt en daar ben ik heel blij mee. Dit is hoe het zou moeten zijn."

Rijpma-de Jong reed in de achtste rit een tijd van 1.53,73 en wist dat ze de lat hoog had gelegd voor Takagi. De vice-olympisch kampioene op de schaatsmijl opende zoals verwacht sneller dan Rijpma-de Jong, maar had met nog één ronde een kleine voorsprong. "Op dat moment dacht ik: het zou zomaar eens kunnen. Nadat ze een moeizame laatste buitenbocht reed, wist ik dat 'ie binnen was."

Voor Rijpma-de Jong was het de eerste wereldbekerzege op de 1500 meter, de afstand waar ze vroeger een haat-liefde-verhouding mee had. "De 1500 was altijd mijn slechtste afstand, negen van de tien keer ging het slecht", vertelt ze. "De laatste jaren kan ik er steeds beter m’n energie in kwijt. Als 'ie loopt zoals ik hem wil, vind ik het een heel mooie afstand. Uiteindelijk hoop ik me hier nog verder in te kunnen ontwikkelen."