Leerdam, die dit seizoen nog geen 1000 meter had verloren, voelde aan alles dat de ogen op haar waren gericht. Vanuit alle kanten hoorde ze dat het 'haar dag' was en dat het 'vandaag moest gebeuren'. "De druk was enorm. Ik wilde het niet laten gebeuren dat ik uitgerekend op het WK niet zou winnen", vertelt Leerdam na afloop van haar race.

"Het kón ook eigenlijk niet fout gaan, want ik wist dat ik goed genoeg was om te winnen. Maar ja, je moet het nog maar wel even doen." Dat deed ze. En hoe. Leerdam was net als bij haar voorgaande 1000 meters een klasse apart en bleef al haar tegenstandsters ruim voor. Met een tijd van 1.13,03 kwam ze slechts 0,23 seconden tekort om haar eigen baanrecord te verbeteren.

"Ik ben heel trots op mezelf en kan niet blijer zijn. 1.13,0 in deze omstandigheden is niet normaal. Ik denk niet dat ik hier vaak een rondje 26,5 heb gereden", aldus Leerdam, die intens had genoten van de ambiance. "Het publiek werkte supergoed mee en daar wil ik iedereen voor bedanken. Het was een feestje om de titel met iedereen te vieren."

Eén van de redenen waarom Leerdam dit seizoen zo vaak (al vijftien 1000 meters op rij) wist te winnen, was het inlasten van ontspanningsmomentjes. Zo vierde ze afgelopen december voor het eerst in lange tijd Kerst met de familie. "Vorig seizoen stond ik de hele tijd 'aan', waardoor ik moe aan de start verscheen bij het WK. Dit seizoen laadde ik mezelf op door af en toe 'uit' te staan. Dat heeft echt geholpen."

Voor Leerdam was het winnen van de wereldtitel de ultieme bekroning van het seizoen. Zo won ze een Nederlandse afstandstitel, de Nederlandse sprinttitel, de Europese sprinttitel en de wereldtitel op de 1000 meter. Tussendoor won ze ook nog eens vijf van de vijf wereldbekerwedstrijden op de kilometer. "Mijn seizoen is voor honderd procent geslaagd", zegt ze met een grote glimlach op haar gezicht.

"Ik denk niet dat er ooit iemand is geweest die alle 1000 meters heeft gewonnen in één seizoen. Dat mij dat is gelukt, maakt me heel trots." Morgen staat Leerdam aan de start van de 1500 meter, de afstand waar ze normaal gesproken niet tot de favorieten behoort. "Ik zou het leuk vinden om iets moois aan het publiek te laten zien en mijn seizoen helemaal goed af sluiten. Ik ga er vol in en dan zien we wel waar het schip strandt."

Antoinette Rijpma-de Jong haalde eveneens het podium op de 1000 meter. De 27-jarige Friezin rekende in een onderling duel af met Miho Takagi en had aan een tijd van 1.14,26 genoeg om het zilver mee naar huis te nemen. Voor Rijpma-de Jong was het de eerste keer in haar carrière dat ze een WK-medaille veroverde op de kilometer. "Ik mag trots zijn dat ik als allrounder tussen de sprinters sta."

Rijpma-de Jong trof in Takagi de regerend olympisch kampioene en de kersverse winnares van de wereldbeker. De Japanse opende weliswaar sneller, maar kon in het gedeelte daarna niet genoeg afstand nemen. "Het gaf een fijn gevoel dat ik me geen zorgen hoefde te maken over de eerste kruising. Ik merkte dat ik snelheid kon maken en vanaf dat moment wist ik: met een goede buitenbocht en kruising is er wat mogelijk."

Dat Rijpma-de Jong de rit vervolgens in haar voordeel zou beslechten, had ze niet meer verwacht. "Ik reed door tot de laatste centimeter en zag tot mijn verbazing dat ik d'r had. Dat gaf zó'n bevrijding. Na lange tijd was dit eindelijk een rit zoals die moet zijn. Ik reed goed en kon echt m'n kracht kwijt. Dit is een mooie opsteker voor de 1500 meter van morgen."