De Nederlandse formatie kwam in de laatste rit in actie en had de tijd van Canada (3.38,43) als richtpunt. Lang leek het erop dat het oranjetrio niet aan de tijd van Connor Howe, Antoine Gélinas-Beaulieu en Hayden Mayeur zou komen, maar dankzij een ijzersterke slotronde zorgden Roest, Snellink en Bosker (in die volgorde) ervoor dat de wereldtitel voor de dertiende keer naar Nederland ging. De 3.38,26 bleek uiteindelijk de tweede tijd ooit in Thialf gereden.

"Dit is onwijs mooi", jubelde Snellink na afloop. "Ik had zelf niet door hoe spannend het was, aangezien ik heel dicht achter Patrick zat. Op een gegeven moment hoorde ik dat we een seconde achter de Canadezen zaten, maar ik wist dat zij in de laatste ronde een flink verval hadden. Onze kwaliteit is dat we het verval in de laatste rondjes kunnen beperken en een vlakke rit kunnen rijden. Daar hebben we goed gebruik van gemaakt."

In tegenstelling tot de vorige wedstrijden reed niet Bosker, maar Snellink op de tweede positie achter Roest. Volgens de schaatser van Team Jumbo-Visma wierp die wissel zijn vruchten af. "Qua aerodynamica leek dat ons het beste, aangezien ik iets groter ben dan Marcel en iets kleiner dan Patrick. Patrick heeft de klasse om acht ronden volle bak te rijden en ik ben best wel goed met duwen. Vanaf de start zat ik er heel kort op en daarna heb ik hem niet meer losgelaten."

De Nederlandse ploegenachtervolgingsmannen, die dit seizoen nog geen wedstrijd hadden gewonnen, sloegen precies op het juiste moment toe. Voor Snellink, Roest en Bosker was het de tweede keer op rij dat ze wereldkampioen werden. Twee jaar geleden waren ze in een 'kaal Thialf' ook al de beste van de wereld. "Ik denk niet dat veel mensen kunnen zeggen dat ze op hun 21e al twee wereldtitels op zak hebben", aldus een glunderende Snellink. "Ik hoop dat er in de toekomst nog een paar bij komen."