Voorafgaand aan de etappe van 190 kilometer analyseerde Foss de slotklim al uitgebreid. “Het is een klim die me goed zal liggen. De verwachting is dat we met een grote groep zullen gaan sprinten om de dagzege. Het is vermoedelijk niet steil genoeg om veel verschil te maken, maar op een slechte dag kun je er wel veel verliezen.”

De Noor wist dus wat hem te wachten stond. Na een verwoede maar uitzichtloze poging om uit de greep van het peloton te blijven van zes vluchters begon een gereduceerde groep aan de laatste zeven kilometer richting het hoogste punt van de Algarve. Foss kreeg daarbij steun van onder anderen Milan Vader en Sam Oomen.

Het hoge tempo in de groep in combinatie met de wind die de kop opstak maakte ontsnappen onmogelijk. Enkele honderden meters voor de finish zette de groep de sprint in. Daarin eindigde Foss als elfde, twee seconden achter dagwinnaar Cort, in dezelfde tijd als een hoop van zijn concurrenten.

“Dit was wel zo’n beetje het scenario zoals we het vooraf voor ogen hadden”, vertelt ploegleider Marc Reef na afloop. “Het was een zware dag waarop er zeker op de slotklim hard werd gereden. Al met al zijn we wel tevreden met het verloop. Tobias is de gehele dag goed bijgestaan door zijn ploeggenoten. Milan kon tot in de laatste twee kilometer bij hem blijven en hem ondersteunen waar nodig. In de sprint zat Tobias een beetje ingesloten. Met de bochten in de laatste kilometer was het voor hem lastig om een gaatje te vinden. We staan nu in een positie waarmee we verder kunnen de komende dagen. De grootste verschillen ontstaan vermoedelijk op zaterdag, want dan zit er tweemaal een steile klim in het parcours. Ook morgen moeten we uiteraard bij de les blijven. We hopen in een zo goed mogelijke positie aan de start te staan van de afsluitende tijdrit op zondag.”