Schreeuwend en met gebalde vuisten vloog Visser in de armen van De Vries. De ontlading bij de ploeg was enorm, niet alleen vanwege de overwinning van Visser, maar zeker ook omdat Robert Post ook nog eens de tweede plaats veiligstelde. "Drie overwinningen op rij is fantastisch. Wie had dat ooit gedacht?", jubelde Visser. "En dat één-tweetje maakt het alleen nog maar specialer."

Voor wie dat zes weken geleden had voorspeld, had Visser nog duidelijke woorden in petto. "Dan had ik je echt voor gek verklaard", zegt hij met een brede lach. Dat is op zich niet zo raar, want de marathonploeg van Team Jumbo-Visma was in het eerste deel van het seizoen vooral zoekende. Steeds viel het kwartje de verkeerde kant op, steeds eindigde de ploeg op de verkeerde trede van het podium.

Frustratie kreeg steeds meer de overhand. Tot die ene zondag in Alkmaar, de laatste kunstijswedstrijd voor de Weissensee. Sindsdien verandert alles wat Visser aanraakt in goud. Wat er precies is veranderd, kan de jonge Fries zelf ook niet precies aangeven. "Zeg het maar." Het heeft, vervolgde hij, in ieder geval met vorm te maken.

"Ik ben in goede vorm, het team is in goede vorm. We zijn gewoon blijven doen wat we moeten doen, zijn erin blijven geloven. En we zijn ontzettend fit, dat zie je ook. Waar andere teams afzakken blijven wij goed, en worden we misschien nog wel beter. Het loopt gewoon nu, er is vertrouwen, en dan lukt alles."

Dat is de laatste weken niet alleen te zien bij Visser, maar ook bij Post. Ook in Groningen, op zijn thuisbaan, leek Post weer onvermoeibaar. Net als Mats Stoltenborg sleurde hij, reed gaten dicht en blééf gaan. "Ik herstel inderdaad heel snel", gaf Post toe. "Ik kan heel veel doen in de koers en kan er dan op vertrouwen dat ik weer vlot ben hersteld. Maar dertig ronden voor het einde moest ik echt even herstellen."

"Gelukkig lukte ook dat weer", ging hij verder. "En dat je dan op je thuisbaan een één-twee kunt binnenhalen, is fantastisch. Samen juichend over de finish, mooier is er niet." En ook bij hem is dat een kwestie van vertrouwen. "Ja, dat is echt het sleutelwoord. Voor de Weissensee ging het al lekker, vorige week in Eindhoven ook weer. En dat bekronen we hier."

Post zag hoe Visser de sprint aanging op vijfhonderd meter van de streep. Dat leek ver, maar de Fries had eerder in de koers al bewezen over veel snelheid te beschikken. In die laatste ronde kwam er helemaal niemand meer in de buurt van Visser, buiten Post. "Geweldig dat we dit op zo’n manier kunnen afmaken. Het kan niet beter."

Met drie zeges op rij voegt Visser zich bovendien bij een select gezelschap. Want zoveel mannen zijn het niet die hem daarin voorgingen. "En ook nog op drie verschillende manieren, dat is het mooiste. Het team heeft nu het vertrouwen dat ik het kan afmaken en dat zie je terug. De eerste tien wedstrijden was het moeilijk, maar als het dan een keer valt, gaat het maar door en door. Dit is het lekkerste dat er is."

Dat vond ook De Vries, die al vroeg in de koers een tegenvaller moest incasseren door de harde val van Casper de Gier, voor wie dat meteen ook einde wedstrijd betekende. "Dat was toch weer pech, maar de jongens hebben dat met z’n vieren perfect opgepakt. Het verschil is gewoon dat we nu fit zijn, dat is dit seizoen te weinig het geval geweest. Steeds was er wel iemand snotterig, of had iemand last van de keel. Dat is nu voorbij."

Over de geweldige serie van Visser was De Vries helder. "Hij weet nu hoe hij het moet doen. Hij leert, wij moeten hem dingen leren wat wel en wat niet te doen. Het is super als je die ontwikkeling ziet. En nu staat hij ook nog eerste in de Marathon Cup. Dat wordt nog een mooie finale in Leeuwarden. Maar eerst gaan we met een heel goed gevoel naar Zweden."