Serge, hoe gaat het met je?
"Goed, ik kom net terug van een trainingskamp in Collalbo en ben daar heel erg tot rust gekomen. Het was daar zó fijn en het enige wat ik daar hoefde te doen, was lekker in het zonnetje rondjes rijden op de ijsbaan. In eerste instantie was het de bedoeling dat ik daar tot en met zondag zou blijven, maar toen ik te horen kreeg dat ik de World Cup in Calgary mocht gaan rijden, was de keuze snel gemaakt."

Wat vind je ervan dat je je eerste individuele World Cup mag rijden?
"Dat vind ik heel tof! Het is iets waar je als kleine jongen van hebt gedroomd en tegelijkertijd is het een bevestiging en erkenning voor alles wat je de afgelopen jaren hebt gedaan. Natuurlijk is een WK of een Olympische Spelen een nog hoger podium, maar als je realistisch naar een loopbaan kijkt, is dit een logische eerste stap. Voor mijn gevoel gaat het nu écht beginnen."

Vind je het extra speciaal dat de World Cup op een hooglandbaan is?
"Ja, Salt Lake City en Calgary zijn wel de twee locaties waarvan je denkt: daar wil ik sowieso een keer rijden. Ik had altijd gehoopt om daar een keer heen te mogen en dat gevoel is sinds ik bij het Development Team van Team Jumbo-Visma zit alleen maar sterker geworden. Ik vind het heel vet dat ik dit op mijn 22e al mee kan maken."

Je start zowel op de 500 als op de 1000 meter in de B-groep. Wat is jouw doel dit weekend?
"Ik hoop vooral ervaring op te doen en daarnaast zou het mooi zijn als ik een mooie tijd neer kan zetten. Een PR zou natuurlijk het ideale zijn, maar omdat ik er nog nooit heb gereden, weet ik niet zo goed wat ik ervan kan verwachten. Ik heb sowieso gemerkt dat het voor mij beter is als ik zonder verwachtingen en zonder resultaatgericht te denken naar een wedstrijd toe ga. Tijdens de NK Afstanden legde ik mezelf namelijk te veel druk op, waardoor ik het gevoel had dat ik er niet alles had uitgehaald. Nu ga ik er gewoon in alle rust naartoe en dan zie ik het wel."

Welke van deze afstanden ligt jou beter?
"Op dit moment dicht ik mezelf meer kansen toe op de 1000 meter. Op de 500 meter verlies ik ten opzichte van de pure sprinters te veel terrein op de eerste 100 meter; dat valt niet meer goed te maken in het rondje. Op de 1000 meter heb ik het voordeel dat ik niet na één rondje al helemaal kapot ben."

Drie weken geleden maakte je in Stavanger je officiële World Cup-debuut op de teamsprint, waarin je samen met Stefan Westenbroek (Team Reggeborgh) en Tijmen Snel (Team Jumbo-Visma) in actie kwam. Helaas kwamen jullie door een val van jou niet in de uitslag terecht. Hoe heb jij dat zelf ervaren?
"Dat is niet echt een leuk iets geweest, ik zat daardoor zelfs een tijdje niet lekker in m'n vel. Toch heb ik het snel van me af moeten zetten, omdat er dat weekend ook wat dingen waren voorgevallen in de privésfeer wat best grote impact had op mij. Wat dat betreft kwam het trainingskamp in Collalbo eigenlijk wel op het juiste moment. Daar kon ik m'n hoofd even helemaal leegmaken en me lekker op het schaatsen richten. Ik heb daar alles achter me kunnen laten en heb nu geen moeite meer met die valpartij."

Kan je het nu zien als een leerzame ervaring?
"Absoluut! Het is altijd vervelend als zoiets gebeurt, maar ik ben er mentaal zoveel sterker van geworden. Je kunt je altijd wel blind staren op de wedstrijd, maar het enige wat je eigenlijk moet doen, is alles eruit halen wat erin zit. Meer dan dat kun je niet doen."

Je zit nu voor het derde jaar bij de opleidingsploeg van Team Jumbo-Visma. Heb je het naar je zin?
"Het is echt geweldig, ik denk niet dat ik een betere plek had kunnen hebben om me verder te ontwikkelen. De dynamiek in het team is heel leuk. Aan de ene kant zijn we allemaal concurrenten van elkaar en aan de andere kant proberen we het beste in elkaar naar boven te brengen. De sfeer is hartstikke goed en het voelt zelfs zo vertrouwd dat ik, als ik ergens mee zit, al die gasten kan bellen en dan weet ik dat ze voor me klaar staan."

Wat heb je de afgelopen jaren zoal van ze geleerd?
"Dat ik heel erg bij mezelf moet blijven, dat ik niet in de hand heb wat anderen doen en dat ik gewoon lekker moet schaatsen en genieten. Dat hebben mijn coaches mij geadviseerd, maar ook een aantal teamgenoten. Daar ben ik heel dankbaar voor."

Wat vinden de rijders van de A-ploeg ervan dat jullie als jonge honden steeds dichterbij komen?
"Ik denk niet dat ze dat erg vinden. Sterker nog, zij weten dat ze ons nodig hebben om een betere schaatser te worden. Merijn Scheperkamp heeft de stap al gemaakt en uiteindelijk hoop ik dat ik dat ook kan. Met Merijn heb ik een heel goede band en ik vind het hartstikke leuk dat hij het zo goed doet. Toch denk je diep van binnen: shit, daar had ik ook willen staan. Dat is de topsporter in je.”

Bij welke wedstrijden wil jij dit seizoen op je best zijn?
"Het OKT is het belangrijkste toernooi dit seizoen, maar mocht ik me daar niet plaatsen voor de Olympische Spelen of de EK Afstanden is er in januari nog een NK Sprint. Dat zie ik ook als een grote wedstrijd, want daar kun je je plaatsen voor het WK Sprint."

De rijders van de A-ploeg van Team Jumbo-Visma zijn allemaal gebrand om naar de Olympische Spelen te gaan. Geldt dat ook voor jou?
"Het is natuurlijk wel je doel, maar ik verwacht niet dat het nu al gaat lukken. Het is ook niet dat ik denk: dit is mijn kans. Ik heb nog niks te bewijzen en dat is eigenlijk wel een heel fijne positie. Over vier jaar ben ik 26 en dan verwacht ik grotere kansen te hebben."