"Ik weet nog goed dat ik hier over de streep kwam en dacht: dit was geen goede race. Vervolgens zag ik dat veel rijders zich stukbeten op mijn tijd, waardoor ik toch een beetje hoop begon te krijgen. Ik was boven aan het uitwerken toen iemand tegen mij zei dat ik bij de eerste vijf zat. Eerst kon ik het niet geloven. Het was zo’n euforisch moment; ik had nooit gedacht dat ik dit seizoen al World Cups zou mogen rijden. Voor sommige rijders is het heel normaal om zich te plaatsen voor de World Cups, maar voor mij was het niet normaal. Voor mij voelde het als een tussendoel naar het hoogste podium."

"Het was heel gaaf om voor het eerst in het oranje te rijden. Ik probeerde er zonder verwachtingen in te gaan, dacht bij mezelf: het is gewoon een normale 1500 meter. In het begin voelde het een beetje onwerkelijk om tussen al die gasten te lopen, maar ik probeerde het zoveel mogelijk te normaliseren. Ik wilde het professioneel aanpakken en het maximale uit mezelf halen. Helaas reed ik niet mijn beste rit, maar ik vond het heel mooi om mee te maken."

"In eerste instantie was het nog onduidelijk of ik de derde World Cup in Calgary mocht rijden. Ik zat met enkele ploeggenoten in Mallorca voor een trainingskamp toen Remy de Wit (technisch directeur van de KNSB) mij belde om te vertellen dat ik naar Calgary mocht. Dat was een leuk moment. Ik ben toen meteen naar huis gevlogen en de volgende ochtend zat ik alweer in het vliegtuig naar Canada. Dat was een behoorlijke aanslag op m’n lichaam.

Gelukkig zat ik daar tweeënhalve week en kon ik een beetje acclimatiseren. De wedstrijd zelf ging hartstikke goed. Ik verbeterde mijn PR op de 1500 meter met een halve seconde naar 1.45,87. Al met al was het een bijzondere ervaring waar ik veel van heb opgestoken. Dat neem ik allemaal weer mee naar de volgende seizoenen."

"Het NK allround in 2022 was het beste toernooi dat ik tot nu toe heb gereden. Ik begon met een derde plek op de 500 meter en op de 5 kilometer beperkte ik de schade op mijn concurrenten. Vanaf dat moment dacht ik: hier liggen zeker mogelijkheden op een mooie eindklassering. Op de 1500 meter moest ik tegen Marcel Bosker en ik stelde mezelf als doel: het maakt niet uit tegen welke grote kampioen je rijdt, je moet hem eraf proberen te rijden.

De 1500 meter was de mooiste afstand. De week ervoor reed ik een dik PR in Calgary, dus ik zat nog in die goede flow. Ik reed wederom een PR en versloeg Bosker in een rechtstreeks duel. Ja, toen kwamen de emoties eruit, zoals je op de foto kunt zien. Met nog één afstand te gaan stond ik tweede in het klassement. Ik vond het mooi om te voelen dat die gasten angst kregen van mij. Daar leef ik voor.

De laatste afstand was de tien kilometer; die had ik tot dan toe nog maar twee keer gereden, dus daar keek ik wel een beetje tegenop. Ik heb gevochten voor wat ik waard was en eindigde uiteindelijk als vijfde in het klassement. Als ik de tien ooit onder de knie krijg, kan ik zeker gevaarlijk worden."

"Sicco en ik hebben een goede band en kunnen het goed met elkaar vinden. Ik weet van mezelf dat ik een goede klik met iemand nodig heb om het beste uit mezelf te halen. Als je mij honderd procent geeft, geef ik de volle honderd procent terug. Toen ik drie jaar geleden bij het Development Team kwam, was ik niet de beste schaatser. Sicco heeft me technisch goed leren schaatsen en heeft er mede voor gezorgd dat ik de 1500 meter en 5 kilometer op de rit heb gekregen. Ik durf wel te zeggen dat ik dankzij hem zo ben doorgegroeid."